شهیدان زنده اند 

ادامه مطلب تصاویر شهدا

بعد از نه سال در بند شانزده ده آب جاری شد.

روستای فارفان دارای پنج شرکت می باشدکه یکی ازاین شرکت های آن فرامنطقه،فرا استانی وفراکشوری می باشدبه نام پاک بذربن رودودیگرشرکت هادرخودمنطقه بن روددرحال فعالیت هستند.

امامزاده خیرالنساءازنوادگان موس ابن جعفر می باشد.

این روستای زیبادارای کتابخانه ای به اسم شهدای فارفان است.

11نفرشهیدویک نفرجانبازشهید

1.شهیدمحمدتوسلی

2.شهیدمنوچهرتوسلی

3.شهیدنصرالله شهریاری

4.شهیدحسین قاسمی

5.شهیدرضاشهریاری

6.شهیدعبدالله غفاری

7.شهیدحسن توکلی

8.شهیدمحمدزارعی

9.شهیدرضازارعی

10.شهیدحجت الله زارعی

11.شهید محمد طاهری

1.جانبازشهیدمحمدتوسلی

تعدادجانبازان:تعداداین عزیزان حدود20نفرمی رسد.

ازقدیم ایام تاقبل ازخشک سالی روستافارفان که سابق براین شهری تجاری وکشاورزی معروف بوده وهمچنان درصنعت دامداری وگاوداری اعم ازشیردهی وگوشتی و وجودگلخانه های عظیم ازویژگی های این روستا زیباست.

تصاویر در ادامه مطلب

روستای فارفان قدمت چند صد ساله داره که در کتاب نزهه القوب حمد الله مستوفی امده که:

 تومانیناصفهان-درو سه شهرست: اصفهان و فیروزان و فارفاآن وهشتم ناحیت رودشتشصت پاره دیه است و فارفاآن قصبۀ آن و قورطان و رزنه و اشكهرانو كمندان معظم قراى آن. و این دیهها را كه معظم قرى مى‌خوانیماز آنهاست كه در دیگر ولایاتشهر خوانند، زیرا كه در هر یك از آن دیهها كما بیش هزار خانه باشد و بازار و مساجد و مدارس و خانقاهاتو حمّامات دارد. حقوق دیوانى ولایت اصفهان پنجاه تومان است.^{ودر فارفان قلعه ی بوده که}این قلعه در قریهٔ «فارفاآن» رویدشت اصفهان واقع شده است و دژى است که در عهد ساسانیان بنا گردیده است. «فارفاآن» در قدیم یکى از شهرهاى حاکم‌نشین اصفهان به شمار مى‌آمد.

وهمین طور در کتاب اصفهان نوشته لطف الله هنرفر درصفحه 43 امده که:

بلوک رودشت یا رودشتین-ابتدای ان در  ۵٠  کیلومتری مشرق اصفهان و انتهای ان باتلاق گاوخونی در فاصله  ١۶٠  کیلومتری شهر است. ده‌های ان عبارت است از: ابو الخیر، اشکهران، باجیک‌اباد، بلان جمبزه، جندان، خورچان (خرچوم تلفظ می‌کنند) ، خویا، شاه‌توز، شاه‌کرم، شهرستان، طهمورثات فارفاان (یک قلعه نظامی از دوره ساسانیان دارد و اخرین نقطه رودشت در نزدیک گاوخونی است) ، کفران (ضیاء کفرانی شاعر معروف اصفهان اهل این ناحیه بوده است) ، کفرود، کلمان، ورزنه نزدیک گاوخونی است)

ودر کتاب لغت نامه دهخدا امده که:

فارفان . (اِخ )دهی است از دهستان رودشت بخش کوهپایه ٔ شهرستان اصفهان که در 30هزارگزی جنوب کوهپایه و 30 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ اصفهان به یزد واقع است . جلگه ای معتدل و دارای 300 تن سکنه است . آب آنجا از رودخانه تأمین میشود. محصول عمده ٔ آن غلات ، پنبه و شغل اهالی زراعت ، صنعت دستی زنان کرباس بافی و پنبه ریسی است . راه مالرودارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10). فارفاآن نیزآمده است

 . وهمچنین درکتاب مراٌةالبدان درصفحه2111امده که:

اصفهان در او سه شهراست:اصفهان فیروزان وفارفاان.این ولایت را از اقلیم چهارم شمارند

وعلت این که در بعضی از جا های متن فارفان ودر بعضی جا ها فارفاان امده این است که در بعضی کتب به این شکل امده ومی توان احتمال داد که اسم قبلی فارفان،فارفاان بوده

روستای فارفان دهی است از دهستان رودشت بخش کوهپایه شهرستان اصفهان

که در 30 هزارگزی جنوب کوهپایه و 30 هزارگزی جنوب راه شوسه اصفهان به یزد

واقع است . جلگه ای معتدل ودارای 300 تن سکنه است . آب آنجا از رودخانه

تامین میشود. محصول عمده آن غلات ، پنبه و شغل اهالی زراعت ،صنعت دستی

زنان کرباس بافی و پنبه ریسی است . راه مالرو دارد.(از فرهنگ جغرافیائی ایران ج

10). فارفاآن نیز آمده است . روستای فارفان مرکز دهستان رودشت شرقی بوده و

فاصله آن تا مرکز بخش 17 کیلومتر و تا شهر اصفهان 103 کیلومتر می باشد.

دارای 304 خانوار و 1533 نفر جمعیت می باشد.در قدیم الایام خصوصا عصر

سلجوقی ، رونق و آبادانی بیشتری داشته و متاسفانه در اثر گذشت زمان آبادانی

آن از بین رفته است.   وجه تسمیه روستای فارفان روستای فارفان در گذشته با

نام های فارفاآن و باربان خوانده میشده است. علت این نامگذاری به این دلیل بود

که این روستا در واقع کاروانسرا و محل استراحتی بوده است برای کاروانیانی که

از شهرهای دو ر و نزدیک به اصفهان می­آمدند تا به ورزنه بروند. این کاروان ها در

این روستا بار سفر بر زمین می­نهادند و به استراحت می­پرداختند تا پس از آن به

ورزنه بروند.     اقليم و آب و هوا ی روستای فارفان متوسط ميزان بارندگي ساليانه

در روستای فارفان 85 ميلي‌متر است. اين روستا با ارتفاع متوسط 1477 متر از

سطح دريا ، داراي آب و هواي گرم و خشك و از لحاظ اقليم شناسي خيلي خشك

مي‌باشد و به علت مجاورت با كوير داراي شرايط كويري؛ يعني تابستانهاي گرم و

زمستانهاي سرد است.اختلاف درجه حرارت روز و شب به دليل داشتن شرايط

كويري خيلي زياد است. رطوبت نسبي در اواخر ساعت شب و صبحها بيشتر از

ساير ساعات شبانه روز مي‌باشد و قبل از طلوع آفتاب به حد اكثر مي‌رسد و حد

اقل آن بعد از ظهر است. ماههاي مرداد و شهريور را مي‌توان به عنوان خشك‌ترين

ايام سال در اين منطقه ذكر كرد كه تقريباً هيچگونه بارندگي وجود نداشته است.

جنس خاك روستای فارفان جلگه‏هاي صاف روستای فارفان را بايد از بقاياي

درياچه‏هاي قديمي عهد چهارم زمين شناسي دانست كه نوع خاكهاي آن سنگين

و با بافت ريز رسي و شني تا رسي شني سيلتدار است و رنگ خاك آن قهوه‌اي

مي‌باشد. خاك اين منطقه پس از عبور از يك لايه 3 تا 4 متري به لايه‏هاي رسي،

شني و يا سنگ جوش سخت كه در نتيجه قشري از خاك با نفوذ پذيري كم در

عمقهاي كم از سطح زمين ايجاد مي‌گردد كه مربوط به طبقات شيستي است. به

طور كلي در مطالعات انجام شده بر روي خاكها منطقه دامنه وسيعي از تغييرات

شوري خاك قابل مشاهده است كه منشأ آن عمدتاً به دليل زير است: 1- پتانسيل

بالاي تبخير و تعرق نسبت به مقدار بارندگي كم در منطقه. 2-  وجود تالاب

گاوخوني در نزديكي منطقه، به علت شوري زياد و تشكيل معادن نمك و انتقال آن

توسط عوامل مختلف به اراضي كشاورزي باعث بالا رفتن شوري خاك مي‌شود. 3-

استفاده از آبهاي نا مطلوب و زه آبها در امر كشاورزي. 4- استفاده بي رويه از

كودهاي شيميايي،  خصوصاً كودهايي كه داراي ضريب شوري زياد هستند. 5-

وجود مواد مادر شوري كه در پاره‌اي از نقاط از رسوبات درياچه‌هاي قبلي به جا

مانده است. 6- نقش بادها به عنوان محرك نمكها.  پوشش گیاهی روستای فارفان

با توجه به مطالب گفته شده راجع به آب و هوا، موقعيت، وضعيت خاك و مواردي از

اين قبيل، ناگفته پيداست كه پوشش گياهي روستای فارفان نيز متأثر از عوامل

فوق است.از آنجا كه كشت ديم به علت كمبود بارندگي و كويري بودن منطقه

صورت نمي‌گيرد،  تبعاً رشد محصولات بسته به ميزان آبي است كه به آخر آب

زاينده رود؛ يعني بخش بن‌رود و دست آخر به شهر ورزنه مي‌رسد. با اين وجود

محصولات اين منطقه درمواقع پر –آبی ، سهم بسزايي از كل محصولات توليدي در

استان را به خود اختصاص مي‌دهد كه اهم اين محصولات به این قرار است: 1-

گندم و جو  2- چغندر قند  3- پنبه  4- يونجه  5- تخم آفتابگردان و برخي از

محصولات جاليزي ديگر مانند :هندوانه ، خربزه و محصولات باغي .   حيوانات

(اهلي، وحشي) روستای فارفان روستای فارفان و به خصوص شهر ورزنه و مزارع

اطراف آن ، داراي حيواناتي اهلي مانند: گاو، گوسفند، شتر، الاغ، قاطر و حيوانات

و پرندگان ديگري مانند : مرغ، خروس، اردك و كبوتر مي‌باشد و از حيوانات وحشي

مي‌توان سگ، گربه، گرگ، شغال، روباه، خرگوش و موجودات ديگري مانند: موش و

مار و امثال آن نام برد. شناخت‌ گويش‌ ولایتی گويش‌ مردم‌ روستای فارفان يكي‌ از

گويشهاي‌ بازمانده‌ از زبانهاي‌ اوستايي‌، پارسي‌ باستان‌، پهلوي‌،سكايي‌، پارسيك‌ و

سغدي‌ است‌ كه‌ امروزه‌ بيشتر در پيرامون‌ كوير مياني‌ ايران‌، بدان‌ سخن‌

گفته‌مي‌شود و از آن‌ بنام‌ گويش‌هاي‌ مياني‌ ايران‌ نام‌ مي‌برند. اين‌ گويش‌ها در ميان‌

زبانهايي‌ كه‌ از آنها نام‌برده‌ شد، بيشتر از زبان‌ پهلوي‌ مايه‌ گرفته‌ و در برخي‌ از

ديوانهاي‌ سرايندگان‌ گذشته‌ مانند: بابا طاهرهمداني‌، مهان‌ كشفي‌، فايز

دشتستاني‌، درويش‌ عباس‌ گزي‌ و كتابهايي‌ چون‌: گويش‌ گرينگان‌ نوشتة‌يحيي‌ ذكاء

و گويش‌ تاتي‌ و هرزندي‌ نوشتة‌ عبدالعلي‌ كارنگ‌ از آنها سخن‌ به‌ ميان‌ آمده‌ است‌.

كتاب‌واژه‌نامة‌ راجي‌ به‌ گويش‌ مردم‌ دليجان‌، نوشتة‌ حسين‌ صفري‌ دليجاني‌ و

همچنين‌ كتاب‌ واژه‌نامة‌گويش‌ بهدينان‌ يزد ،نوشتة‌ دكتر كتايون‌ مزداپور از تازه‌ترين‌

كارها در اين‌ زمينه‌ است‌. براي‌ آشنا شدن‌ ‌ با جايگاه‌ روايي‌ اين‌ گويش‌ها، نياز به‌

يادآوري‌ است‌كه‌ جايگاه‌ آنها در برگيرندة‌ شهرها و بخشهايي‌ چون‌: بخشهاي‌ گركوية‌

باختري‌ و خاوري‌ در جنوب‌خاوري‌ اصفهان‌، بخشهاي‌ كوهپايه‌ و رودشت‌ (باختري‌ و

خاوري‌) در خاور اصفهان‌، شهرستان‌ نايين‌و بخشهاي‌ پيرامون‌ آن‌، شهرستان‌

اردستان‌ و بخشهاي‌ پيرامون‌ آن‌، شهرستان‌ نطنز و بخشهاي‌ آن‌،برخي‌ از

بخشهاي‌ شهرستان‌ كاشان‌ مانند جوشقان‌ قالي‌، شهرستانهاي‌ دليجان‌،

خوانسار، برخوار وميمه‌، شهرستان‌ خميني‌ شهر و همچنين‌ زرتشتيان‌ يزد و

كرمان‌ مي‌باشد و اگر چه‌ آهنگ‌ و روش‌گفتاري‌ اين‌ گويشها در هر بخش‌ يا

شهرستان‌ با يكديگر نا هماهنگي‌هايي‌ دارد، ولي‌ ريشة‌ واژگان‌ آنهايكي‌ است‌ و

همگي‌ آنها در شمار گويشهايي‌ است‌ كه‌ برخي‌ از نويسندگان‌ آنها را "پهلويات‌ و

برخي‌ديگر گويشهاي‌ مركزي‌ ايران‌ دانسته‌اند". به‌ نوشتة‌ استاد جلال‌الدين‌ همايي‌،

"پايگاه‌ نام‌آوري‌ زبان‌ پهلوي‌ كه‌ در زمان‌ ساسانيان‌ روايي‌داشته‌ است‌، عراق‌ عجم‌ و

پاره‌اي‌ جاهاي‌ ديگر بوده‌ و زبان‌ شكسته‌اي‌ كه‌ اكنون‌ در پاره‌اي‌ ازروستاهاي‌ آنجا

روايي‌ دارد و بنام‌ زبان‌ ولايتي‌ نام‌آور است‌ مانند: زبان‌ برخي‌ از روستائيان‌

پارسي‌زبان‌ همدان‌ و زبان‌ گزي‌ در اصفهان‌، نمونه‌اي‌ از يادگارهاي‌ زبان‌ پهلوي‌ است‌

و اينكه‌ در زبان‌نويسندگان‌ گذشته‌ سروده‌هايي‌ كه‌ تا اندازه‌اي‌ به‌ زبان‌ ولايتي‌ گفته‌

شده‌ به‌ نام‌ پهلويات‌ نام‌آور است‌،شايد از همين‌ روست‌. پاره‌اي‌ از سرايندگان‌ پس‌ از

اسلام‌ نيز سروده‌هايي‌ به‌ سبك‌ ولايتي‌ سروده‌اندمانند: بندار رازي‌، بابا طاهر

همداني‌ و روزبهان‌ شيرازي". دكتر محمد قائمي‌ استاد دانشگاه‌ اصفهان‌ نيز،

گويشهاي‌ مياني‌ ايران‌ مانند: گويشهاي‌: سمناني‌ وبخشهاي‌ كاشان‌ و اصفهان‌ را از

يادگارهاي‌ زبان‌ پهلوي‌ (پارتي‌) مي‌داند و مي‌نويسد: "زبان‌ پهلوي‌زبان‌ رسمي‌ دربار

پارت‌ يعني‌ پادشاهان‌ اشكاني‌ است‌ و در پارت‌ و شمال‌ باختري‌ ايران‌ در آن‌ زمان‌به‌

اين‌ زبان‌ سخن‌ مي‌راندند". در كتاب‌ تمدن‌ ساساني‌ آمده‌ است‌: "به‌ گفتة‌ حمزة‌

اصفهاني‌، ايرانيان‌ را پنج‌ زبان‌ بوده‌ است‌:پهلوي‌، دري‌، فارسي‌، خوزي‌، و سرياني‌.

زبان‌ پهلوي‌ منسوب‌ است‌ به‌ پهله‌ و پهله‌ نام‌ پنج‌ شهر،اصفهان‌، ري‌، همدان‌،

نهاوند و آذربايجان‌ بوده‌ است‌". سيد علي‌ جناب‌ در كتاب‌ الاصفهان‌ مي‌نويسد: "در

جرقويه‌ و اواخر رودشت‌ و بعضي‌ از دهات‌كوهستاني‌ (كوهپايه‌) و سدة‌ ماربين‌ نزديك‌

شهر اصفهان‌ و همچنين‌ گز و برخوار، زبان‌ مخصوصي‌دارند كه‌ ساير مردم‌

نمي‌فهمند. اسم‌ اين‌ زبان‌ ولايتي‌ است‌ و اكثر لغات‌ آن‌ پهلوي‌ است‌ كه‌

عموم‌زرتشتيان‌ استعمال‌ مي‌كنند. در قديم‌ شهري‌ در خاك‌ اسپاهان‌ بوده‌ است‌ به‌

اسم‌ پهله‌ و همچنين‌ پهله‌به‌ معني‌ شهر هم‌ مي‌باشد. شايد زبان‌ شهري‌ را

خواسته‌اند عربي‌ كنند و گفته‌اند ولايتي‌ يعني‌شهري‌." دكتر سيروس‌ شفقي‌ استاد

جغرافياي‌ دانشگاه‌ اصفهان،‌ در اين‌ باره‌ چنين‌ نگاشته‌ است‌: "نشانه‌اي‌كه‌ از قدمت‌

اصفهان‌ در دست‌ داريم‌، گويش‌ مردم‌ اصفهان‌ و ديگر روستاها و دهستانهاي‌ اين‌

منطقه‌است‌ كه‌ بازماندة‌ اصل‌ و يا دگرگون‌ و ساييده‌ شدة‌ گويشهاي‌ باستاني‌

مانند: اوستايي‌ پارسي‌ باستان‌و سكايي‌ و زبان‌ پارسي‌ ميانه‌ مانند: پهلوي‌،

پارسيك‌ و سغدي‌ مي‌باشد و زبان‌ شناسان‌ وپژوهندگان‌ زبانهاي‌ هند و اروپايي‌ با

ضبط‌ اين‌ گويشها به‌ خوبي‌ مي‌توانند در ويژگيهاي‌ زبان‌شناسي‌زبانهاي‌ ايران‌

باستان‌ به‌ بررسي‌ بپردازند بويژه‌ گويشهاي‌: زفره‌، زواره‌، اردستان‌ و پيرامون‌ آن‌،

گزبرخوار و حوالي‌ آن‌، پيكان‌ جرقويه‌ (گركويه‌) و پيرامون‌ آن‌ و سده‌ براي‌ دريافت‌ و

پژوهش‌ زبانهاي‌كهن‌ داراي‌ اهميت‌ شايان‌ است‌." و در اينجا پيشنهاد نگارنده‌ به‌

سرپرستان‌ و كارگزاران‌ فرهنگستان‌ زبان‌ و ادب‌ پارسي‌ ، اين‌ است‌ كه‌بهتر است‌ تا

دير نشده‌ و پيش‌ از آنكه‌ زبانهاي‌ بيگانه‌، بر زبان‌ پارسي‌ چيره‌ گردد به‌ بررسي‌

دربارة‌واژگان‌ اين‌ گويشها بپردازند و با بكارگيري‌ واژه‌هاي‌ آن‌ ،در بارور ساختن‌ زبان‌

پارسي‌ و پيراستن‌ آن‌ ازواژه‌هاي‌ بيگانه،‌ بهره‌برداري‌ نمايند،  باشد كه‌ هم‌ به‌

گسترش‌ زبان‌ پارسي‌ ياري‌ كرده‌ باشند و هم‌ ازفراموش‌ شدن‌ اين‌ گويشها

جلوگيري‌ نمايند. در زیر نمونه هایی از این لغت و اصطلاحات این گویش آمده است.

برخی کلمات محلی به همراه فونتیک:  روستای فارفان ، روستایی از بخش بن رود

موقعيت جغرافيايي بخش بن رود از توابع شهرستان اصفهان بخش بن رود يكي از

بخشهاي شهرستان اصفهان با جمعيت 23683 نفر بوده وشهر ورزنه با جمعيتي در

حدود 10000 نفر كه بيشترين جمعيت شهري را در مقايسه با بخشهاي شرق

شهرستان اصفهان به خود اختصاص داده است، به عنوان مركز اين بخش تعيين

شده است واز شمال به شهرستان نائين و بخش كوهپايه ، از جنوب به بخش

جرقويه عليا به مركزيت حسن آباد و از جنوب غربي به بخش جرقويه سفلي به

مركزيت نيك آباد واز شرق به استان يزد واز غرب به بخش جلگه به مركزيت هرند

محدود مي باشد . مساحت اين بخش 2300 كيلومتر مي باشد ، بخش بن رود در

حال حاضر داراي يك شهر و دو دهستان و 39 روستا و مكان و مزرعه مي باشد

.اين بخش حدود 4،13 در صد از وسعت شهرستان اصفهان را به خود اختصاص داده

است .  بخش بن رود جلگه نسبتاً همواري است كه در 25 كيلومتري آن ،تالاب

گاوخوني قرار گرفته و در قسمت جنوب شرق اين بخش ، تپه هايي از شن روان و

ماسه هاي بادي وجود دارد كه به صورت رشته هايي تا نزديكي جرقويه ديده مي

شود . مقدار بارندگي 80 ميليمتر در سال است كه جزء نقاط خشك و كويري به

حساب مي آيد .                 دهستانهاي بخش بن رود: 1-  دهستان رودشت

شرقي به مركزيت كفران-فارفان، كه شامل روستاهاي كفران-فارفان-جندان-

رنگينده-كفرود-طهمورثات وابوالخيرمي باشد. آثار تاريخي بخش بن رود: 1_  مسجد

جامع ورزنه 2_ قلعه ورزنه 3_ پل قديمي ورزنه 4_ رباط شاه عباسي 5_ بادگيرها

6_ آب انبارها 7_ قلعه قورتان 8_مادي 16 ده 9_ بند شاخ كنار 10_ تالاب گاوخوني

آثار تاریخی روستای فارفان روستای فارفان در قدیم الایام به ویژه عصر سلجوقی

،رونق و آبادانی بیشتری داشته وامروزه  متاسفانه در اثر گذشت زمان بسیاری از

این آثار از بین رفته است.از بین آثار باقی مانده می توان به مسجد قدیمی فارفان،

مسجد خشتی فارفان( خطیره)،پل سمسار،قبرستان قدیمی و بندشانزده ده

اشاره کرد

.

عید نوروز:

مردم روستای فارفان نیز همانند دیگر مردم ایران بر اساس سنت دیرین ایرانی ،با خانه تکانی به استقبال عید نوروز می­روند. خرید لباس نو، چیدن سفره­ی هفت سین، خرید انواع شیرینی و آجیل، دید و بازدید از بزرگان فامیل و دوستان و آشنایان ، پخت سمنو و عیدی دادن از دیگر رسوم مربوط به عید باستانی نوروز در این روستا می­باشد.

مراسم ازدواج:

مراسم ازدواج در روستای فارفان به این صورت است که ،ابتدا پسر خانواده،  با مشورت و صلاحدید بزرگان دختری را برای ازدواج انتخاب می­نماید. سپس بزرگان فامیل به خانه­ی دختر رفته و او را از پدرش خواستگاری می­نمایند چنانچه خانواده­ی دختر، پسر را جهت ازدواج با دختر خود مناسب بدانند، نظر مساعد خود را اعلام می­کنند .بعد از آن خانواده­ی پسر، جهت مراسم نامزدی به خانه­ی دختر می روند و هدایایی را یرای عروس پیشکش می­کنند.

مراسم بعدی ، عقد کنان است که در همان روز نامزدی تاریخ آن مشخص می­شود. و دو روز قبل از اجرای این مراسم ،عروس و داماد به همراه جمعی از بزرگان به خرید عقد می­روند و هر آنچه که مورد نیاز است را خریداری می­کنند. مراسم عقد در این روستا در کمال سادگی برگزار می­شود و از فامیل و بزرگان روستا برای شرکت در این مراسم دعوت به عمل می­آید و در شادی و سرور صیغه­ی ازدواج جاری می­گردد.

مراسم حنابندان در دو نوبت برگزار می­شود: بعد از مراسم عقد و شب قبل از عروسی. این مراسم نسبت به مراسم عقد و عروسی ،خصوصی­تر است و تنها فامیل نزدیک عروس و داماد در آن شرکت می­کنند و به سرور  و شادی می­پردازند . در پایان این مراسم با خواند ربایی، نزدیکان هدایای خود را که بیشتر شامل پول نقد است ،به عروس و داماد تقدیم می­کنند.

مراسم عروسی ،تقریباً شبیه مراسم عقد است و به همان شیوه لیکن با تفصیل بیشتر برگزار می­شود. و صبح روز بعد مراسم چاشته برگزار می­شود . در این مراسم تنها زنان شرکت می­کنند . زنان فامیل عروس غذا و هدایایی را از منزل پدر عروس ،به صورت خنچه به منزل تازه عروس می­برند و ازدواج آنها را تبریک می­گویند. گفتنی است که جزء رسوم روستاست که، مادر عروس در این مراسم شرکت نکند.

مراسم عزاداری در دهه­ ی محرم

روستای فارفان دارای دو هیئت و تکیه­ی عزاداری برای ایام سوگواری ائمه­ی اطهار به ویژه امام حسین(ع) می­باشد.

 هیئت اباعبدالله الحسین و هیئت چهارده معصوم.

مراسم عزاداری دهه ­ی محرم در این روستا به این صورت است که ،هر روز مراسم تعزی­خوانی در این دو تکیه برگزار می­شود و در پایان هر روز، هنگام غروب مراسم زار برگزار می­شود. اجرای مراسم زار به این صورت است که، عزاداران در کنار مسجد جامع روستا جمع می­شوند . این عزاداران همگی شال های مشکی به گردن دارند و با نوحه ­خوانی هامخصوص از مسجد به سمت حسینیه حرکت می­کنند. پس از ورود به حسینیه ،دایره ای بزرگ تشکیل می­دهندو هماهنگ با ریتم طبل و سنچ و ریتم نوحه، شال گردن های مشکی خود را همانند مراسم زنجیر زنی، به روی شانه می­زنند.نوحه­ی مخصوص هر روز دهه­ی محرم توسط جمعی از بزرگان و ذاکرین اهل بیت که ،دایره­ای کوچک تر در میان حلقه ­ی عزاداران تشکیل داده اند خوانده مي شود.

روستا فارفان دربرابر خشک سالی خیلی دوام آورده وبا کم بودی آب روبه است .

حدودهشت سال است که آبی دراین روستا دیده نشده است ومردم این روستای زیبا دلشان برای آب زاینده رود تنگ شده است.

بی آبی همچنان ادامه داردومردم دیگرکشاورزی نمی کنند وهمه دراین روستاپرداخته اند به ایجادگلخانه,گاوداری,استخرماهی اگرهمچنان پیش برود دیگر کشاورزی ازیاداین مردم شریف می رود.

محراب گچ بری شده دوره یا عصر ایلخانی حدود 1600 سال پیش میباشد که متاسفانه قسمت پایین آن کمی تخریب شده و توسط یک اوستا بنای هاشم آبادی به طور کامل صاف و یا به بیان یهتر نابود شده است. در حال حاضر هم به دلیل کم توجهی میراث فرهنگی سر در این مسجد قدیمی در حال تخریب و ویرانی است و کسی در این روستا نیست که کمر همت ببندد و اقدام به مرمت قسمت تخریب شده کند.

به امیدآنکه مردم روستابیاد بیارند که این بنای تاریخی مهم هم وجود دارد.